Pse duhet të besojmë?!

Riza Spahija

PSE  DUHET  TË  BESOJMË ?!

Në biseda të ndryshme me miq e dashamirë, në diskutime me bashkëmoshatarë, shpesh herë e kemi shtruar mes nesh këtë pyetje : “Pse duhet të besojmë?!“ Kuptohet, që kësaj pyetjeje ne i kemi dhënë  përgjigje të ndryshme, sipas botëkuptimit të secilit, sipas përvojës dhe njohjes që ka secili për botën që e rrethon, sipas arsimimit që disponon, sipas pikëpamjeve që ka çdo njëri prej nesh për besimin në një Zot, ose mosbesimin, për ekzistencën e një Zoti në gjithësi, ose për mosekzistencën e Tij. Shpesh herë janë ndezur debate të ashpra ne rrethin tonë shoqëror, ashtu siç mund të jetë zhvilluar edhe një diskutim i qetë kur pikëpamjet tona kanë konverguar në një linjë të përbashkët.

Kur më pyeti njëri nga bashkëbiseduesit, se si e mendoja unë këtë, mikut që më pyeti i ktheva këtë përgjigje :

“Kam mendimin se nuk kemi përse të debatojmë me ashpërsi, duke u çirr secili më shumë se tjetri. Biseda duhet të zhvillohet e qetë dhe pa ngritur tonin e zërit. Sa më shumë të jemi njerëz brenda vetes sonë, sa më shumë të sundojë në subkoshiencën tonë ana hyjnore mbi atë materiale, aq më mirë do të sillemi ndaj njeri-tjetrit, aq  më shumë do të udhëheq virtyti mbi vesin, arsyeja mbi joarsyen. çdo herë në bashkëbisedime me miq, e dashmirë njeriu duhet të paraqesë argumenta. Kur mungon arsyerja, kur mungon argumenti, i pa informuari, duke mos pasur armë tjetër, fillon të çirret, të godasë tavolinën, pasi kërkon që mendimet e tia, edhe pse nuk kanë argument e gjykim,  duhet të dominojnë, të sundojnë  mbi arsyen.

Po të vazhdohet kështu, shoqëria njerëzore nuk do të ecë asnjëherë përpara, drejtë dijes dhe progresit njerëzor, por drejtë errësirës, padijes. Në diskutime në rrethin tonë shpesh herë kemi pranuar se vendet islame kanë mbetur prapa në dije, në shkenca, në art e kulturë. Dhe kjo për të vetmen arsye se ato duke u marrë vetëm me fe, kanë harruar zhvillimin e shkencave, dijen, artin, kulturën, etj. Ato sollën në Europë në kohën e mesjetës zhvillimin e shkencave, kulturën, artin, në atë kohë kur Europa ishte në errësirë. Europa i zhvilloi këto shkenca, ndërsa vendet islame duke mos i zbatuar mësimet e Kuranit dhe Sunnetin e profetit Muhammed, rrëshqitën nga lartësitë, në të cilat ishin ngritur.

Kur njëri nga bashkëbiseduesit paraqiti pikëpamjet veta materialiste mbi jetën dhe besimin, unë i bëra një pyetje që do ta çonte drejtë rrugës së besimit :

-Ju keni dëgjuar që SHBA, gjatë Luftës së Dytë Botërore, kur u zunë ngusht përdorën dy bomba atomike në Hiroshimo e Nagasaki të Japonisë ?

– Po – tha ai – dhe SHBA arriti të përdor për herë të parë armë të dëmtimit në masë, duke mbjellur vdekjen e mijëra nerëzve të pafajshëm.

Unë i bëra me dije mendimet e mia, se  asnjë veprim luftarak nuk e justifikonte përdorimin e armëve bërthamore mbi jetën e mijëra njerëzve të pafajshëm. Pastaj i drejtova pyetjen, duke kaluar direkt në qellimin e temës që po diskutonim :

– Ku e merr atomi këtë energji plasëse  në çastin e shpërthimit atomik ?!

Materialisti heshti, pasi s’ishte në gjendje që të jepte një përgjigje të tillë. Atëherë unë i shpjegova :

– Kjo energji ruhet në gjendje të energjisë potenciale, si një energji e përjetëshme e krijuar nga Zoti i gjithësisë.

– Ti përpiqesh që çdo gjë t’ia lesh Zotit – më tha materialisti. Unë iu përgjigja :

– Nuk është ajo që unë kërkoj t’ia lë Zotit, por Ai e zotëron këtë mundësi, pa dëshirën time dhe tëndën. Ai është i Gjithë Pushtetshmi, i Gjithë Dituri, por ju materialistët e mohoni një gjë të tillë.

Atomi është grimca më e vogël mikroskopike. Kjo, konceptohej, dikur, si grimcë e pandashme. Më vonë u arrit nga shkencëtarët dhe studiuesit, ta ndanin në njësi më të vogla, si elektrone, protone, pozitrone, bërthamë. Në brendësi të atomit ka gjithmonë lëvizje. Lëvizin elektronet me ngarkesa negative, lëvizin protonet, lëvizin pozitronet, etj. Meqenëse brenda atomit ka lëvizje, ka edhe energji. Këtë energji e kemi quajtur energji potenciale, energji në mundësi, energji e akumuluar përjetësisht nga Zoti i gjithësisë. Kjo energji mund të kthehet në energji shpërthyese, në energji kinetike. Kjo ruhet përejetësisht në brendësi të atomeve. Në reaksionet bërthamore lind energjia shpërthyese atomike, e cila po të përdoret nga njerëzimi për qëllime të mira, do të sillte progres të madh në shoqëri.

Energjia atomike është krijesë e Zotit të gjithësisë. Unë nuk mund të njoh atomin e të mos njoh Zotin, i cili krijoi çdo gjë në ekzistencë. Ja pra, pikërisht për këtë ne duhet të besojmë.

E kam përmendur edhe në artikullin : “Intelektuali dhe shoqëria njerëzore”, një material që kam marrë në librin e shkencëtarit francez, Fransua Zhakob, të titulluar  “ Njohja e botës së gjallë”. Ky libër është tërësisht shkencor dhe trajton disa probleme shkencore si, kujtesa e trashëguar, arkitektura e fshehtë, jeta, kimizimi i qenieve të gjalla, “plani” i organizimit, etj.

Nga ky libër dua të vë theksin se : “parimi i organizimit të qenieve të gjalla, i gjithë ngjarjeve dhe fenomeneve të natyrës dhe shoqërisë njerëzore” është se: Ajo çka ndodh në sipërfaqe rregullohet nga ajo që fshihet në thellësi”. Ky është një parim unik mbi çdo gjë në mikrobotën dhe në makrobotën. Po të vërejmë një atom do të shohim se ai urdhërohet dhe e merr informacionin nga bërthama e tij. I njejti parim e rregull gjendet tek qeliza, në bërthamën e së cilës gjendet projekti se si do të zhvillohet qeliza, indet, organet, organizmi. Sipas informacionit që gjendet në bërthamën e qelizës, në kromozome, do të kryhen të gjitha proceset jetike të qelizës. Po ta shtrijmë në jetën shoqërore do të kryhet i njejti parim. Kryeqyteti gjendet në qendër të secilit shtet. Të gjitha projektet e zhvillimit të shtetit e të shoqërisë njerëzore, brenda kufinjve shtetëror, do të zhvillohen sipas projekteve që ka formuluar bërthama e shtetit, kryeqyteti. I njejti parim vepron edhe në sistemin diellor. Po të mos ekzistojë dielli, nuk do të kishte jetë në tokën tonë. Pra ky e detyron tokën të sillet rreth tij e rreth vetes, duke i siguruar asaj dritë, ndriçim, temperaturë, energji, ujë, për vazhdimësinë e jetës mbi planet. Ky parim është edhe në sistemet e tjera diellore, në galaktika, në gjithësi.

Atëherë ne duhet të rreflektojmë thellë, pasi Zoti na ka dhënë trurin njerëzor, arsyetimin, dijen. Kur dimë se ka një parim në të gjithë mikrobotën dhe makrobotën, në fenomenet natyrore e shoqërore, në çdo gjë që ekziston, na jepet e drejta të themi se projektuesi i një parimi kaq unikal është Ai, Krijuesi i gjithësisë, Zoti ynë. Ja, pra pse duhet të besojmë!

Ne shpesh mendojmë gabim, kur themi se dijmë shumë gjëra nga jeta, në kulturë, në ngjarjet dhe fenomenet. Unë për herë të parë kam mësuar nga nandaja ime se ekziston një barë, që ajo e quante : “barë dhime”.Ky barë eleminonte të gjitha dhimbjet e brendshme të organizmit. Vonë e mësova se “bari i dhimës” që më thonte nandaja, ishte “Teucrium chamedrys”, ose në shqip “arrësi dushk i vogël”. Dhe vërtetë  Teucrium chamaedrys ose bari i dhimës, që thoshte nandaja, kryente rolin e tripleksit. Ai përgatitej në formën e çajit, dhe një gotë uji e përgatitur në tretësirën e këtij bari dhe të ëmbëlsuar me sheqer, largonte të gjitha dhimbjet e brendshme të organizmit, brenda 10 – 15  minutave. Shumë njerëz nuk e dinë këtë.

Dija  është si një pus, që sa më thellë të futemi brenda tij, aq më errësirë do të gjejmë, aq më enigma do na dalin përpara; por sa më shumë t’i afrohemi grykës, aq më dritë do të ketë. Njeriu nuk mund të dijë çdo gjë që ekziston. Ajo që mund të perceptohet nga organet e shqisave tona, apo arsyeja njerëzore e kap, mund të bëhet e njohur nga njeriu, pra bëhet dije njerëzore, ndërsa çdo gjë tjetër mbetet e fshehtë e Zotit, ose dije hyjnore.

Ne njerëzit duhet të meditomë mbi natyrën që na rrethon, mbi ngjarjet dhe fenomenet, mbi njerëzit, mbi të fshehtat e Zotit të gjithësisë. Për çdo gjë duhet të dijmë të dyshojmë, të deduktojmë mbi ato që njohim dhe ato që nuk njohim. Zoti na ka pajisë me aftësi për të reflektuar thellë mbi fenomenet e natyrës e të shoqërisë, na ka pajisur me arsyetimin logjik për t’i analizuar ato dhe për të arritur në konkluzione. Pra Zoti i ka dhënë njeriut dijen për të gjykuar, se cila ishte arsyeja e ardhjes së tij në ekzistencë, a duhet ta pranojë Zotin e tij dhe a duhet ta adhurojë Atë, ta duan, ta ketë frikë, të jetë falënderues ndaj Tij, i cili i dhuroi  njeriut jetën, gjënë më të shtrejtë!?

Pse u krijuan lulet në forma, ngjyra e madhësi të ndryshme?! Në qendër të  lules qëndron organi seksual femëror, pistili. Reth këtij organi gjenden thekët, ose organi seksual mashkullor. Më në periferi petëlat e nënpetëlat me ngjyra të ndryshme për të tërhequr fluturat, apo insektet në përgjithësi, të cilat do të  bëjnë pllenimin e lules. Zoti, si arkitekti dhe projektuesi i kësaj luleje, ka harmonizuar aq bukur ndërtimin e saj. Pistili qëndron në qendër të lules (A  nuk tërhiqemi ne nga seksi i kundërt?!). Thekët e kundrojnë me admirim e kënaqësi organin seksual femëror. Petëlat me ngjyrat dhe aromën ndjellëse u bëjnë thirrje insekteve që ta vizitojnë atë. Një mrekulli e vërtetë hyjnore. Dhe ne shpesh herë nuk i kuptojmë këto fenomene. Ai që modeloi këtë lule është Krijuesi i githësisë, ndaj dhe duhet t’i besojmë Atij, ta duam dhe ta adhurojmë!

Ne, si qenie me arsye duhet të reflektojmë kurë vërejmë një ngjarje, një ndodhi, një fenomen. Duhet të analizojmë dhe të deduktojmë në lidhje me fenomenin. Kur mbjellim një farë në tokë do të shikojmë diçka interesante. Të mos harrojmë se fara përbëhet nga dy pjesë kryesore : endosperma dhe embrioni. Endosperma është ushqim rezervë që i duhet embrionit kur ai fillon aktivitetin. Duke u zhvilluar embrioni do të vërejmë një dukuri që të lë shumë për të kuptuar. Rrugët e zhvillimit të embrionit janë dy : një pjesë do të marrin udhëtimin në drejtim të thellësisë së tokës, ndërsa pjesa tjetër në drejtim të diellit. Pjesa që futet në tokë, emërtohet, gjeotropizëm pozitiv, ndërsa ajo që kërkon diellin emërtohet fototropizëm pozitiv. Emërtimet bazohen në tërheqjen e trupit në drejtim të tokës (Gjeo= tokë) ose në drejtim të diellit (fototropizëm = tërheqje në drejtim të diellit)

Kush është ai që i mësoi embrionit të ndjekë dy rrugë të ndryshme, njëra në drejtim të tokës dhe tjetra nëe drejtim të diellit ?! Unë mendoj se ka një Zot që e vendosi këtë informacion në embrionin e farës, për të ndjekur dy rrugë të kundërta. Ja, pra pse duhet të besomë!

Tek frutat e mollës kam vërejtur një fenomen mjaft interesant. Gjatë kohës, krahas shërbimeve të tjera tek molla, bëjmë edhe spërkatje me insekticide  për të luftuar krimbin e mollës, por jo çdo herë kemi sukses në këtë shërbim. Aty ku veza e lëshuar mbi frut nga flutura nuk është prekur nga insekticidi, brenda 2 – 4 ditësh nga ajo do të lindë një larvë, e cila pasi del nga veza, fillon të ushqehet me frutin e mollës duke ndjekur një rrugë nga periferia  në drejtim të qendrës së frutit, aty ku janë farat. Aty larva ha një nga një të gjitha farat e frutit dhe pastaj del nga ai frut për të infektuar një frut tjetër. Dua t’ju kujtoj se farat për pemën e mollës janë, fëmijët e saj, figurativisht. Kur vdes një fëmijë në familje ne e varrosim. Këtë vendim merr edhe pema e mollës. Duke e ditur se farat janë ngrenë nga krimbi, pema krijon një shtresë tapëzuese në bishtin e frutit, duke i ndërprerë ushqimin, sepse nuk ka ç’të ushqejë (farat kanë vdekur). Pas pak kohësh ky frut do të bier në tokë, sepse nuk i shkon ushqim nga pema. Kush ia tregon atë informacion pemës, që për çdo frut që i janë dëmtuar farat nga krimbi, ajo ia ndërpret ushqimin për t’i varrosur ”fëmijtë” e vdekur?! Unë mendoj se ka një Zot, i cili nëpërmjet manifestimit të formave të jetës, na tregon se këtu jam! Ja, pra, për këtë arsye ne duhet të besojmë.

Kudo që të shohim në hapësirë, ajo që na qetëson më shumë në syrin dhe shpirtin tonë, është gjelbërimi, klorofila. Pse vallë të jetë kaq qetësuese për syrin dhe shpirtin tonë kjo ngjyrë ?! Ne asnjëherë nuk kemi reflektuar mbi këtë fenomen, nuk kemi analizuar, nuk kemi deduktuar. Në pamjen e jashtme na duket krejtësisht diçka e thjeshtë, e  pa rëndësishme, por nuk kemi menduar më në thellësi, se nuk ka fabrikë  më të komplikuar në gjithësi se sa asimilimi klorofilian. Po të mos ishte kjo fabrikë, Zoti nuk do të kishte mundësuar asgjë tjetër që lënda pa jetë të kthehej në lëndë me jetë. Pra po të mos krijohej lënda me jetë nga ky proces, njerëzit nuk mund të ushqeheshin, pra do të vdisnin nga uria.Kush ia mundësoi këtë aftësi asimilimit klorofilian, për ta kthyer lëndën e vdekur në lëndë të gjallë, përveçëse Zotit të gjithësisë, Krijuesit të Universit ?! Ja pra, pse duhet të besojmë !

Gjatë këtij procesi të zgjatur ndodhin transformime të mëdha kimike, fiziko – kimike  dhe biologjike, të cilat në prezencën e rrezatimit diellor, të asimilimit klorofilian, të lëndëve inorganike, kthejnë lëndën inorganike në lëndë organike, lëndë me jetë. Reaksionet kimike e biologjike përgatiten në ciklin e Krebsit, një cikël i shëndërrimeve të mëdha fiziko – kimike e fiziologjike. Është vështirë të ketë një fabrikë më komplekse se kjo fabrikë e projektuar nga Krijuesi i gjithësisë !

Studiuesit e fushave të ndryshme të shkencës, si astronomët, fizikantët, kimistët, filozofët, etj., kanë arritur në përfundimin se të gjithë trupat qiellor në gjithësi, janë të ndërtuar nga një lëndë e  vetme, që është materia. Duke u nisur nga ky fakt, që është e njejta lëndë, prej së cilës janë të ndërtuar të gjithë trupat qiellor, arrijmë në përfundimin se origjina e të gjithë këtyre trupave qiellor është e njejtë. Me qenëse është e njejtë, atëherë na jepet e drejta të gjykojmë se ka qenë një Krijues që i ka ndërtuar me të njejtin brum të gjithë trupat qiellor të Universit, ndaj duhet të besojmë se ekziston ky Krijues në gjithësi, Zoti ynë.

Në Kuranin e Shenjtë thuhet : ”Ne e krijuam Universin dhe Ne po e zgjerojmë ate!” Edhe shkencëtarët kanë arritur në përfundimin, sipas ”Teorisë së Shpërthimit të Madh”, se me këtë shpërthim u krijua Universi dhe ai po zgjerohet gjithnjë.

Duke u nisur nga këto dy thënie, që vërtetojnë krijimin dhe zgjërimin e këtij Universi, arrijmë në përfundimin se vetëm një Krijues mund ta realizojë një gjë të tillë ! Pra ka një Zot, ka një Krijues që arriti ta krijojë këtë Univers, dhe ta zgjërojë atë në vazhdimësi.

Në pranverë, duke ndenjur me një mik, na bie në sy lëvizja e zogjëve shtegëtarë, dallëndysheve. Lind pyetja : ” nga vijnë këto dallëndyshe dhe si e organizojnë fluturimin drejtë vendeve më të freskëta?!”

Në këtë fushë, shumë studiues kanë arritur në përfundimin se në një kohë të caktuar dallëndyshet oganizohen për të bërë një fluturim të gjatë nga vendet e tyre të nxehta tropikale, drejtë vendeve gjysmë – tropikale dhe atyre të freskëta. Organizimi është i njëkohëshëm dhe i kordinuar. Secila dallëndyshe para se të bëhet gati për fluturim mbi Detim Mesdhe, merr me vete një copë dru të vogël, ose siç e quajnë ndryshe, krande, të cilën e mban në sqepin e saj dhe gjatë fluturimit mbi këtë det, kur lodhet nga fluturimi i gjatë, lëshon këtë copë dru të vogël mbi det dhe bie mbi të për të pushuar. Kështu veprojnë të gjitha dallëndyshet. Pasi bëjnë pushimin, të gjitha marrin drurët me vete dhe nisin përsëri fluturimin drejtë veriut. Secila dallëndyshe arrin në vendin që ka veruar një vit më parë. Si e kuptojnë dallëndyshet një gjë të tillë ?! Zoti u ka krijuar atyre instikte dhe ndjeshmëri të tilla, që ato njëkohësisht të fillojnë fluturimin drejtë veriut dhe secila të arrijë në vendin që ka qenë një vit më parë dhe në shtëpinë ku prindërit ë tyre u kanë ndërtuar foletë e lindjes. Pikërisht për këtë unë besoj se ekziston një Zot.

Qenia më e përsosur në të gjitha gjallesat në këtë botë është njeriu. Është e vetmja qenie me arsye, ndaj dhe them se Zoti e ka përsosur atë si qenie. Po të futemi më në thellësi do të shikojmë se brenda njeriut gjëja më e përsosur është ndërtimi i trurit njerëzor. Ai ka aftësi që njëkohësisht të gjykojë, të kujtojë, të preceptojë, të mendojë dhe të konservojë brenda tij, njohuri në shumë fusha të jetës, të dijes, skencës, artit dhe përvojës njerëzore. Nuk do të jetë gabim, po të themi se brenda trurit njerëzor, ekziston edhe një botë brenda tij.

Nuk duhet të lëmë pa përmendur ndërtimin e shqisave të të dëgjuarit dhe të të parit. Është dashur që më parë  të projektohej modeli i këtyre organeve dhe pastaj të zbatohej ai projekt për t’i ndërtuar organet e të dëgjuarit dhe të të parit. Kush mund ta projektonte këtë model universal në botë, përveç Krijuesit të gjithësisë?! Ky model është ADN (acidi dezoksiribonukleik). Mjafton të ju kujtoj se informacioni që gjedet përmenda në ADN, po të shkruhej, do të duheshin 900 libra me nga 500 faqe libri për secilin. Të mos mendojë asnjë njeri se një informacion i tillë gjenetik është realizuar rastësisht. Këtë informacion mund ta realizojë, vetëm Inteligjenca Absolute, ndaj për këtë duhet të besojmë tek një fuqi e mbinatyrshme, tek një Krijues, tek një Zot i Vërtetë.

Kohët e fundit shkencëtarët kanë arritur në përfundimin e një informacioni universal dhe ndryshimit në bazën gjenetike. Ata mendojnë se ndryshimet gjenetike, kudo në një pikë të gjithësisë, do të mundësohen këto ndryshime gjenetike në të gjitha pikat e gjithësisë. Një realizim i tillë mundësohet vetëm nga Krijuesi i gjithësisë, pasi Ai sheh e kontrollon, drejton dhe ndryshon çdo gjë në gjithësi. Pikërisht, për këtë ne duhet të besojmë në një Zot.

Le të shohim edhe diçka shumë interesante : atë që shkencëtarët e kanë quajtur  ”Përpjesëtim Hyjnor”. ç’është ky përpjesëtim Hynor ?! Para se t’i japim një përgjigje kësaj pyetjeje le të shikojmë ”Vargun e Fibonaccit” ose siç quhet ndryshe ”Progresioni Gjeometrik”. Cili  është ky progresion  apo Vargu i Fibonaccit ?! Rreshtojmë shifrat : 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, etj., në mënyrë që shuma e dy numrave në krah të njeri – tjetrit, është e barabartë me numrin që vjen pas tyre. (2+3 = 5, 3+ 5 = 8) dhe se herësi i dy numrave fqinjë jep prodhimin = 1, 618 (5 : 3 = 1, 618).

Fi – ja (1, 618) është roli që luan si gur themeltar në natyrë.

Fi – ja, mendohet që në lashtësi se është vendosur nga Krijuesi. Kjo është arsyeja që shkencëtarët e kanë quajtur : Përpjesëtim Hyjnor”

Po të studiojmë një zgjua bletësh do të vërejmë se përpjesëtimi femra (bletë punëtore) – meshkuj është në raportin : 1, 618. Pra po të pjesëtojmë numrin e femrave me ato të meshkujve del  Fi – ja  = 1, 618.

Në një butak cefalopod – dimensioni i një spire me atë që vjen pas qëndrojnë në raportin : fi = 1, 618.

Në një kulaç luledielli spira nga jashtë në raport me atë që vjen pas saj janë në raportin  : fi = 1, 618.

Në një boçe pishe, spira më e madhe ndaj asaj që vjen pas janë në raportin  : fi = 1, 618.

Vendosja e  gjetheve në degë në formë spirale, janë në raportin fi = 1, 618.

Leonardo da Vinçi ka studiuar strukturën hyjnore të trupit të njeriut. Kështu për shëmbull, lartësia e trupit të njeriu, pjesëtuar me lartësinë deri tek kërthiza, janë në raportin : fi = 1, 618. Largësia nga supi tek majat e gishtërinjëve, pjesëtuar me largësinë nga bryli tek majat e gishtërinjëve është në raportin  : fi = 1, 618. Largësia nga ija në dysheme, pjesëtuar me largësinë nga gjuri në dysheme janë në raportin : fi = 1, 618. Nyjëzimet e gishtave, qëndrojnë në raportin : fi = 1618. Ylli me pesë cepa është hynjor sepse vijat e tij ndahen në segmente, në raportin : fi = 1, 618.

Nga të gjithë këto shëmbuj që treguam më lartë arrijmë në konkluzionin se Krijuesi i gjithësisë ka vendosur një regullsi në ndërtimin e çdo gjëje, ndaj them me bindje të plotë se njeriu duhet të besojë në një Zot, tek një Krijues që zotëron çdo gjë në univers.

Shkodër, më 6 janar 2013.

Nga Riza Spahija  

Facebook Comments