Ndeshje Intelektuale

Nismë për këtë shkrim u bë një bisedë që zhvilluam me një kolegun tim, të cilin e admiroj dhe e respektoj shumë. Megjithatë dua të shprehë se kolegu im ka një të keqe të evitueshme sepse në çdo bashkëbisedim, jo vetëm me mua por edhe me të tjerë, ai mbetet gjithmonë udhëzuesi ndërsa unë dhe të tjerët jemi dëgjues të asaj që na serviret nga ai.

Në takimin që bëmë  me kërkesen time, unë kolegut i kërkova  të më ndihmonte për një libër artistik, me të cilin mendoj të dal para lexuesit pasi ta përgatis për botim.

– Cili është subjekti i librit ? – pyeti kolegu.

Unë i shpjegova se subjekti i librit është dashuria që lind mes një nxënëseje  dhe mësuesit të saj, i cili sapo ka kryer universitetin është emëruar në punë dhe ka marrë  në kujdestari klasen e parë të shkollës së mesme.. Kjo dashuri mbetet tabu mes tyre, pasi mësuesi e gjykon se është e pamoralshme  që t’i shfaq dashuri nxënëses së tij. Dy të rinjtë duhen shumë në heshtjen e tyre, por pa asnjë interes material, vetëm një dashuri  shpirtërore. Ngjarja zhvillohet në shkollen e mesme në një zonë malore, në kohen e regjimit monist.Vajza është nxënëse shumë e mirë në mësime, por duke qenë e deklasuar në familje nuk lejohet të vazhdojë studimet e larta. Pas përmbysjes së regjimit vajza kryen fakultetin e gjuhë-letërsisë  në Universitetin e Tiranës  dhe vendoset me banim e punë  në qytetin më të madh verior. Shkurtimisht – i them kolegut – ky është subjekti i veprës letrare.

Paraqitja e një lufte klasore në sistemin e vjetër komunist, sa duket i kishte shkelur në kallo kolegut tim, sepse posa përfundova unë, ai nisi një sulm  të egër ndaj meje dhe jashtë etiketave morale.

Pse i shikoni gjërat kaq përciptas? A e dini ju se nuk ka pasur asnjë sistem politik në Shqipëri që e ka zhvilluar arsimin si regjimi i Enver Hoxhës ?  Ai do të mbetet në histori si sistemi që i ka dhënë  një zhvillim të gjithanshëm arsimit në Shqipëri,  duke i dhënë një dimension të ri atij. Kush ta dha ty shkollën ? Kush ma dha mua? Ju bëni shumë gabim që merreni me gjëra të tilla. Luften sot ne duhet ta  zhvillojmë brenda familjes dhe jo në shoqëri, Kush kujton se je ti ?  A e sheh atë burrin në tavolinën tjetër ? – dhe drejtoi gishtin në drejtim të një burri që ishte me shpinë nga ne  në tavolinën afër nesh. Burri ishte vetë i katërt në tavolinë. Kolegu vazhdonte të ngrinte tonin e bisedës gjithnjë e më shumë. Ai fliste me ton jo si me një kolegun  e tij, por si me një vartës në regjimin  komunist.

– A e shikon apo jo ? – përsëriti pyetjen kolegu.

– Po – i them – e shikoj nga shpina por jo nga fytyra. Po ç’lidhje ka tema që po diskutojmë me atë burrin atje ? – pyeta unë.

     Kolegu nuk iu përgjegj pyetjes që bëra por vazhdoi :

– Ai qëndron shumë më lartë  nga ti. Kush e ka njohur fisin tuaj Spahijaj siç  është njohur fisi i tij ? Ai është nga Suma, nga fisi i Engjëllorëve që ka drejtuar qytetin e Drishtit në periudhën e Skënderbeut.

Meqenëse kolegu po bënte  një bisedë qortuese  dhe me ton fyes, unë nuk dënjova të hy në debat pasi nuk ishte vendi për një ndeshje intelektuale. Ne ishim në një prej holleve të hotel turizmit “Rozafa”, ndaj gjykova se heshtja ime do të ishte më e mirë, pasi njerëzit për rreth  kishin nevojë për qetësi, dhe jo të dëgjonin debatet tona. Duke e ndjekur biseden e kolegut me qetësi, ai filloi të ulte tensionin dhe ata që po dëgjonin nënkuptuan  se kolegu im  po zhvillonte një bisedë  në përgjithësi dhe jo se kishte të bënte gjë me mua. Nga fundi kolegu u qetësua dhe duke e përfunduar  ligjeraten e tij tha : Ti po më dëgjon me  zellë e qetësi, pra besoj se u kuptuam.

Unë do të shpreh pikëpamjet e mia duke e nis këtë bisedë aty ku e la kolegu im. Fillimisht dua të shpreh pikëpamjet e mia në lidhje me rregullat që duhet të zbatohen  gjatë zhvillimit të një diskutimi, bisede apo debati. Për intelektualët dhe për kedo që merr pjesë në një debat duhet të zbatohet parimi i barazisë shoqërore, duke zhvilluar një bisedë  apo debat  horizontal dhe jo vertikal nga lartë- poshtë siç vazhdonte kolegi im. E dyta, kur merr pjesë në një debat nuk duhet të ngrihet asnjëherë toni i bisedës, sepse nga ky moment  pushon s’ekzistuari  arsyetimi, argumenti, logjika dhe vendin e tyre e zë forca, shtypja, ndrydhja intelektuale. E treta, ngritja e tonit  eshtë fyese  dhe poshtëruese  për atë që e dëgjon, sepse nënvlerësohet dhe injorohet dëgjuesi. Përjashtohet vetëm një rast kur mund të flitet me zë mbi normalen, atëherë kur dëgjuesi nuk dëgjon mirë. Bile edhe në këtë rast duhet të flitet me aq zë sa të dëgjojë bashkëbiseduesi.

Në kuvendet që janë organizuar përpara nga  pleqtë e fiseve ose të bajraqeve, për të trajtuar problema të ndryshme shoqërore e familjare, ka pasur një rregull që zbatohej me përpikmëri : Kuvendin e drejtonte një burrë,  më i zgjuari i fisit apo i bajrakut. Ai shtronte për kuvend problemet dhe pastaj dëgjonte mendimet e secilit pjesëmarrës në kuvend. Pasi diskutonin të gjithë, në fund e merrte fjalen ai që drejtonte kuvendin. Ai përpunonte mendimet dhe filozofinë e të gjithë pjesëmarrësve të kuvendit dhe në fund merrej një vendim i përbashkët nga të gjithë pjesëmarrësit. Ky vendim bëhej ligj për zbatim. Pra edhe përpara  ndiqej një parim, kishte një moral : e drejta e barazisë shoqërore  në zhvillimin e mendimeve.

Vini re ! Në të gjitha bisedat,diskutimet, debatet apo kundërshtimet, ka një zhvillim, sepse në kundërshtimin e mendimeve  lind diçka e re  që në çdo rast  është më afër së vërtetës. Por ne shpesh nuk dimë ta zhvillojmë debatin, ose nuk duam kur mbi ne vepron egoja e sëmurë e superrioritetit. Kjo ndodh sepse ne akoma nuk jemi kompletuar me edukaten dhe moralin e një bisede si të barabartë në shoqëri.

A e dini kur nuk ka vlerë  një bisedë e tillë kundërshtuese ? Atëherë kur prishet ekuilibri i një debati të tillë. Atëherë kur biseduesi ngrit tonin e fjalës duke imponuar forcë e jo argument dhe dëgjuesi ndihet i fyer nga bashkëbiseduesi. Këtu pushon zhvillimi, pushon arsyetimi, logjika, argumenti dhe pushtetin e merr ushtrimi i forcës.

Pra në një bisedë apo diskutim është e drejta e secilit të japi mendimin e tij, e drejtë që boron  nga e drejta e barazisë shoqërore. Asnjëherë dhe për asnjë arsye nuk mund të ketë në një bashkëbisedim një që jep direktiva dhe një që i merr ato. Epoka e direktivave u varros thellë nga koha dhe shoqëria. Edhe i shkolluari mund ta marrë  dijen  nga një i pashkolluar, pasi ai posedon pervojë e dije të përjetuar nga jeta.

Së dyti dua të shtroj pikëpamjet e mia  mbi arsimimin tim dhe gjithë bashkëkohësve të mi. çdo sistem shoqëror, çdo regjim, si rregull duhet të krijojë kushte të barabarta shkollimi për të gjithë qytetarët e tij. Ky parim buron nga e drejta e barazisë sociale në shoqëri. Sistemi komunist nuk i shikonte qytetarët e tij si të barabartë, pasi shoqëria shqpitare përbëhej nga klasa antagoniste të emertuara si të tilla nga regjimi në fuqi. Unë i përkisja klasës denigruese, asaj klase që  në vitin 1946, me 9 shtator mori pjesë në kryengritjen  antikomuniste.

Mënyra se si unë arrita të kryej arsimin e lartë është një çeshtje që do shumë kohë dhe energji për ta sqaruar. Ky shkrim nuk ka atë qellim ndaj dhe do ta themi në një kohë tjetër. Në esencë do të sqaroj se arsimin e lartë e kryeva me rezultate të mira, falë vullnetit dhe aftësive të mia intelektuale. Në regjimin e Enver Hoxhës kanë kryer arsimin e lartë ata që kanë qenë të aftë, që në genin e tyre  është trashëguar nga prindërit e tyre një shkallë intelektuale. Unë mendoj se nuk duhet shtruar pyetja : “Kush ta dha shkollen ty ?” pasi me këtë  pyetje nënshtruese  ndalon kategorikisht kundërshtimin e ish regjimit komunist. Atëherë unë e pyes kolegun : Pse e përmbysem ne regjimin komunist ? Sipas logjikës së kolegut tim, regjimi nuk duhej të përmbysej sepse, sipas tij, ishte një regjim që zhvilloi arsimin e degë të tjera të ekonomisë. Atëherë kam të drejtë të shtroj pyetjen : Me që ishte një regjim kaq i mirë, pse populli shqiptar në vitet 1990 arriti në një varfëri absolute, kur nuk kishte as bukë për të ngrenë, produktin më jetik.?

E treta, unë nuk kam të njejtat pikëpamje që ka kolegu im në lidhje me atë thotë ai se luften duhet ta pushojmë  në shoqëri për ta  zhvilluar atë  në familje dhe brenda vetes sonë. Që duhet të bëjmë një luftë brenda vetes sonë kjo është e domosdoshme dhe pastaj ta shtrijmë atë edhe në familje. Këtu jam me kolegun tim Por që të pushojmë luften në shoqëri nuk jam kurrsesi dakord. Duke u nisur nga pikëpamjet e kolegut, shoqëria shqiptare nuk ka pse t’i ketë mediat e shkruara dhe ato elektronike për të luftuar të metat në gjirin e shoqërisë. Lufta që zhvillojnë sot institucionet e shtetit, mediat e shkruara dhe ato vizive kundër korrupsionit, drogës, prostitucionit, grabitjes, vjedhjes, dhinumit, trafikut të qenieve njerëzore etj., është një veprimtari e domosdoshme për të pastruar shoqërinë shqiptare. Po të bëhej e mundur dëshira e kolegut tim që çdo qytetar ose shtetas shqiptar ta zhvillonte një luftë të tillë brenda vetes dhe familjes së tij, fenomenet negative që përmenda më sipër do të minimalizoheshin shumë në shoqëri. Por të gjithë njerëzit nuk janë si kolegu im

E katërta që është mjaftë paradoksale, është pyetja që kolegu im bëri jashtë  çdo etikete shoqërore. Personi që ishte në tavolinen afër nesh nuk kishte asnjëfarë lidhjeje me problemet që ne po diskutonim. E përsëris, jashtë çdo etikete shoqërore sepse ishte fyese për personin tim, dhe aq më tepër për fisin.

Unë edhe sot që po shkruaj këto rreshta nuk e njoh personin që kolegu im krahasoi me mua. Por unë po e pranoj se personi ishte nga Suma dhe se ishte nga fisi i nderuar i Engjëllorëve. Mua, jo vetëm që nuk më vjen keq, por përkundrazi ndiej kënaqësi në shpirt, sepse unë ruaj një respekt të veçantë për fisin e Engjëllorëve dhe për të gjithë paraardhesit tonë nga Postriba, që shkruan me gjakun e tyre historinë më të lavdishme  të zonës së veriut. Kolegu e di mirë se unë jam nga Postriba,  por harron se edhe fisi i Engjëllorëve është nga Postriba.Pra duke më fyer, kolegu më ka lavdëruar. Fisi i Engjëllorëve luajti një rrol të rëndësishëm në qytetin e Drishtit në periudhen e Skënderbeut.

çdo fis, në kohë të ndryshme  kanë pasur kulmet e tyre. Por dhe rënien. Kështu edhe fisi Spahijaj pati kulmin e tij në vitet 1750-1850 me Mustaf Brahimin që doli në beleg (duel) më shkjaun, pasi ai i hoqi beleg për tre ditë me rradhë  gjithë Postribës në kohen e luftërave me serbë e malazezë. Në duel e sipër Mustaf Brahimi i pret kryet shkjaut që kërkoi të ndeshej me një postribas. Fisi Spahijaj vazhdoi këtë kulm me Adem Haxhinë në vitet 1912 – 1940, i cili mori 9 plagë në luftë kundra serbëve e malazezëve dhe  me 1939  ai internohet në Itali, në Kolfiorito, ku edhe helmohet dhe vdes nga helmi fashist me 1940. Pas Adem Haxhisë ky kulm çvendoset në vitin 1946 në kryengritjen antikomuniste  të drejtuar nga Osman Haxhija. Pra fisi Spahijaj ka merita të shquara patriotike  në luftë për mbrojtjen e integritetit tokësor e të pavarësisë  kombëtare.

Postriba ka qenë e organizuar në pesë  bajraqe para viteve 1900, ndërsa pas kësaj periudhe mbeti me tre bajraqe, të cilët janë edhe sot. Bajraku i parë është ai i Drishtit, i dyti ai i Boksit dhe i terti ai i Sumës. Pra në vitin 1900 e këtej Suma nuk e ruan vendin e parë por atë të tretin në Postribë. Për Postribën është nderë që ka pasur fise të tilla të njohura si Engjëllorët, Sumajt, Drishtajt, Bojajt,Bajraktarët, Spahijajt, Sykajt, Ndrejajt, Jukajt, Kamsajt, Urajt, Hetajt, Bracajt, Shabajt, Halilajt, Cekajt, Dushajt, e sa e sa fise të tjera të nderuara.

Së pesti, kolegu im duket se ka nostalgji për sistemin komunist kur shprehet : “Nuk ka pasur asnjë sistem në Shqipëri që e zhvilloi arsimin si sistemi i Enver Hoxhës. Ai do të mbetet në histori si sistemi që i dha një zhvillim të gjithanshëm  arsimit dhe krijoi një dimension të ri…”

Regjimi komunist i Enver Hoxhës, vërtetë e zhvilloi arsimin dhe bëri një luftë të madhe për zhdukjen e anafalbetizmit në Shqipëri. Ka qenë viti 1954 apo 1955, nuk më kujtohet mirë, kur unë isha në klasen e gjashtë dhe para dreke shkoja në shkollë, ndërsa pas dreke drejtoja kursin e anafalbetzmit në shkollën unike Boks – Dragoç. Pas çlirimit të vendit Enver Hoxha nuk pranoi të bënte zgjedhje demokratike duke marrë pjesë forcat politike të kohës, por u deklarue se  pushteti pas çlirimit i përket vetëm partisë komuniste. Dhe kështu bëri duke mohuar sistemin demokratik të zgjedhjeve.

Për të fituar simpatinë e popullit, ai ndërmori masa të rëndësishme për zhvillimin e arsimit dhe këtë e bëri për t’i shërbyer politikës dhe ideologjisë komuniste. Siç do të shihej më vonë, ai futi në programet dhe tekstet shkollore vijën politike dhe ideologjinë komuniste. Në vitin 1967 Enver Hoxha shpall Shqipërinë shtet ateist, duke u afirmuar shteti i parë ateist në botë. E gjithë motoja e punës së partisë ishte krijimi i njeriut të ri, njeriut robot me norma dhe moral komunist

Pra sistemi arsimor i Enver Hoxhës synonte që të gjitha gjeneratat që do të kalonin nepërmjet arsimit, në të gjitha hallkat e tij, të përgatiste një njeri të ri me ideologjinë marksiste – leniniste të partisë – shtet.

Sistemi komunist e bëri zhvillimin e arsimit për t’i i zgjatur jeten rendit socialist, pra pushtetit komunist. Ai arriti që një armatë e tërë intelektualësh  me ose pa parti të brumoseshin me ideologjinë komuniste, gjë që u reflektue edhe në politiken shqiptare postkomuniste. Një pjesë e intelektualëve që kryen shkollat në regjimin e Enver Hoxhës,u angazhuan në politiken shqiptare pas viteve 1990 duke i shërbyer rudimenteve të Partisë së Punës. Hidhni  sytë dhe hapni mirë se çfarë po bëhet sot në mediat e shkruara dhe ato elektronike. Një pjesë e këtyre intelektualëve po vihet në shërbim të agjenturave të huaja që veprojnë në Shqipëri, të cilat e kanë mbajtur dhe vazhdojnë ta mbajnë peng politiken shqiptare, duke kryer shërbimin më të  “mirë” antikombëtar.

Së gjashti, partitë komuniste kudo që linden dhe triumfuan në botë, i bënë një shërbim shumë të keq shoqërisë njerëzore duke dështuar me rendin shoqëror që ata krijuan.Shihni si përfunduan ish Bashkimi Sovjetik dhe të gjitha ish vendet komuniste të Europës Lindore e më gjërë. Sot të gjitha këto vende janë më të varfërat në Europë.

Para se të themi se kush ishte komunizmi dhe si lindi ai, dua më parë të sqarojmë se cilët ishin ata që e ideuan sistemin e ri të komunizmit, rendin më të lartë shoqëror në zhvillimin e shoqërisë njerëzore, sipas tyre. E fillojmë me Adam Vajshopin, i cili lindi në Gjermani në vitin 1748. Qysh në moshë të re , ai bëhet profesor i së drejtës zakonore në  Universitetin e Ingëlshtatit. Pas kësaj ai ka qenë prift në rradhët e jezuitëve. Me 1 maj 1776 ai themeloi një lëvizje të veçantë të fshehur republikane të quajtur  “Iluminatët”. Vajshopi krijoi një doktrinë satanike për pushtimin e botës, të cilën e quajti  “Iluminatët”. Ndikimi i gjenit të tij që të vrasë miliona njerëz, ndihet bile edhe sot e kësaj dite. Vajshopi bëhet i njohur në mezin e “Iluminatëve”. Ai është edukuar në një rend jezuit dhe ka pranuar barbarinë dhe ashpërsinë e asaj organizate. Programi i Vajshopit është  shkatërrimi i të gjitha qeverive paqedashëse, heqja e trashëgimisë, zhdukja e pronës private, zhdukja e patriotizmit, zhdukja e familjes, heqja e religjionit dhe krijimi i një qeverie botërore.

Rrugen e Vajshopit dhe lëvizjen e tij  “Iluminatët”, e vazhduan Karl Marksi, Frederik Engëlsi dhë Lasali. Ata e përpunuan fasaden e kësaj doktrine duke ruajtur idetë e saj themelore. Më interesante është se ata tre u pranuan lider të socializmit dhe komunizmit. Asnjeri prëj të treve  nuk ka qenë punëtor për  të ditur hallet dhe për të mbrojtur interesat e të varfërve. Marksi ka qenë një njeri përtac pa kurrfarë morali. Sipas shumicës së historianëve ai ka pasur karakter të keq-keqbërës, jotolerant, i zemëruar dhe i padurueshëm. Lasali ka trashëguar pasuri të madhe  dhe kurrë në jetë nuk ka punuar gjë. Engëlsi ka qenë fabrikant shumë i pasur i pambukut, ka shfrytëzuar punën e fëmijëve, të cilëve  u ka paguar meditje të pavlefshme. Marksi e ka prejardhjen nga një familje rabine izraelite. Marksi ka qenë një ithtar shumë i mirë i Adam Vajshopit dhe ka ndihmuar Revolucionin Bolshevik, i cili është kopje e plotë e  atij francez.

Ndikimi i  “Iluminatëve”  në Europë dhe në Sh.B.A. ka qenë  shumë i madh. Nën parullen  “për paqe botërore “ këta konspiratorë kanë për qëllim të zhdukin gjysmën e popullatës së Tokës me anë të bombës atomike, për menjanimin e së cilës aq ngrohtë bisedojnë. Ndërkaq ata bëjnë presion të madh për zhdukjen e armëve nukleare. Por qëllimi i tyre është që çdo gjë të kalojë nën kontrollin e O.K.B.- organizatë e cila është selia e vërtetë e  “Iluminatëve”.

Vajshopi dhe pasuesit e tij Marksi, Engëlsi dhe  Lasali kanë vdekur me kohë por idetë e  “Iluminatve”  shfrytëzohen edhe sot prej trashëgimtarëve të Majer Amshel Rotshildit (bijëve dhe nipërve të tij), të cilët sikur Vajshopi janë fshehur pas shumë bankierëve, skolastikëve dhe  administratorëve shtetëror.

Në vjeshten e vitit 1917, u krye  me sukses Revolucioni Bolshevik dhe në  vitin 1918 u themelue Komiteti Qendror i  Partisë Bolshevike, i cili përbëhej nga 12 anëtarë gjithsej. Prej këtyre 9 anëtarë ishin hebrenjë dhe 3 rus. Pra 75 % e  Komitetit Qendror përbëhej nga çifutë  dhe vetëm 25 % ishin rus  duke përfshirë edhe Leninin këtu. Siç shihet nga të dhënat Komiteti Qendror i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, pra organi më i lartë  i partisë nuk përbëhej nga komunistët por nga anëtarë të organizastës së fshehtë  “Iluminatët”  që dominohej nga çifutët.

Pas vdekjes së Vajshopit,  “Iluminatët” e paguan Marksin për të shkruar  “Manifestin Komunist” si propagandë për  Ligën e Drejtësisë, me qëllim që të provokohen përçarje. Manifesti Komunist u shkrue  nga Marksi nën mbikqyrjen e Ligës së Drejtësisë,e cila e ndërroi emrin e saj  “Lidhja Komuniste”. Marksi ishte anëtar i kësaj lidhjeje që përfaqësonte emrin e fshehur të  “Iluminatëve”.

Komunistët e pranuan si festë të proletariatit 1 majin pasi ishte  ditëlindja e  “Iluminatëve”.

Komunistët pranojnë si emblemë të veten pesëkëndëshin, i cili ishte simbol i pesë djemëve të çifutit Rotshild.

Komunistët e shfrytëzojnë ngjyren e kuqe për të nënvizuar lëvizjen e tyre revolucionare. Kjo  ngjyrë rrjedh nga firma e vogël e kuqe e Rotshildëve.

Idetë e Leninit rrjedhin drejtëpërdrejtë nga  “Manifesti Komunist” i Marksit. Idetë ne “Manifestin Komunist” janë pikërisht idetë e Adam Vajshopit, i cili ka kryer urdhërat e Rotshildit.

Marksizmi predikoi  se diktatura e proletariatit do të krijojë  një shoqëri pa klasa, e cila çdo njerit do t’ia mundësojë të jetojë në paqe, begati e liri. Asnjeri nga liderat e këtyre ideve nuk vinin nga klasa e varfër por nga ajo e pasur. E gjithë kjo na tregon se partia komuniste është një front i më të pasurve për të fituar edhe më tepër pasuri e pushtet. Partinë nuk e drejtojnë komunistët Atë e kontrollon fuqia tjetër e fshehur , e cila vjen nga  Nju – Jorku. Regjimet dhe diktatorët e papërshtatshëm  në shtetet komuniste  nuk i ndërronte populli, por armiqtë më të mëdhenjë të tij, kapitalistët.

Ja pra kush ishte komunizmi që u propagandue aq shumë si rendi më i përsosur shoqëror. Ja pra kush ishte Partia Komuniste e Enver Hoxhës, që e çoi popullin shqiptar drejtë varfërisë absolute, duke krijuar një polaritet të madh mes të një shteti të pasur nga njera anë dhe të një populli të varfër nga ana tjetër. Sipas teorisë marksiste – leniniste rendet shoqërore kanë kaluar nga komuniteti primitiv  drejtë rendit më të lartë që është komunizmi. Nuk mund të kalohet në rendin komunist pa një borgjezi të pasur. Shqipëria ishte një shtet feudo-borgjez, pra duhej të kalohej në zhvillimin e një borgjezie të plotë në mënyrë që  të krijohej një proletariat, nga ku do të formohej pararoja e tij, partia komuniste, për të ngritur në revolucion proletariatin kundra borgjezisë. Kështu mund të përmbysej rendi borgjez. Te ne nuk u krijuan kushte për t’u formue partia por ajo u importue nga Jugosllavia e ndihmuar edhe nga Basghkimi Sovjetik, ndaj dhe u imponue një parti e porositur nga  lartë, pra nga “Iluminatët”.

Së fundi, cilat ishin idetë e rendit të ri shoqeror, Komunizmit ?  Ato ishin idetë e Vajshopit dhe pasuesve të tij Marksit, Engëlsit dhe Lasalit.

Ideja e parë, sipas programit të Vajshopit, ishte  shkatërrimi i të gjitha qeverive  paqëdashëse. Sipas Vajshopit dhe pasardhësve të tij qeveritë dhe popujtë nuk duhej të qëndronin asnjëherë në qetësi, pasi kështu Rotshildët dhe ata që e ideonin këtë rend të ri nuk do të nxirrnin përfitimet e tyre pa pasur përplasje mes shteteve dhe popujve. Në luftëra ata çdo herë do të siguronin pasuri kolosale që i përfitonin nga shtetet  ndërluftuese. Të gjitha shpenzimet e luftës i përballonin shtetet dhe popujtë në konflikt, ndërsa  “Iluminatët” që gjithmonë mbeteshin konspirativë, përfitonin nepërmjet shitjes së armatimeve, e të ardhura të tjera.

Ide tjetër ishte  heqja e trashëgimisë. Asnjë anëtar i  shoqërisë s’duhej të gëzonte të drejten e trashëgimisë së pasurisë, pasi kjo pasuri duhej t’i jepej shoqërisë, shtetit, pra atyre që e drejtonin këtë lojë të fshehtë,  “Iluminatëve”.

Një ide tjetër e rendit të ri shoqëror, komunizmit, ishte zhdukja e pronës private. Asnjë anëtar i shoqërisë  nuk duhej të gëzonte të drejten e posedimit të pronës private. Kjo duhej të kalonte pronë e gjithë shoqërisë , pra pronë e shtetit, pronë e një grupi njerëzish që qëndronin në krye të piramidës shtetërore.

Ide tjetër ishte zhdukja e patriotizmit. Do të hiqej koncepti nacional dhe vendin e tij do ta zinte koncepti internacional, pra do të zhdukeshin shtetet duke kaluar në qeverisjen botërore.

Ide tjetër ishte  zhdukja e familjes. Komunizmi do të arrinte finalizimin e tij me zhdukjen e familjes.Imagjinoni një shoqëri njerëzore pa njësinë bazë të saj, pa familjen. Me zhdukjen e familjes do të zhdukej edhe shoqëria njerëzore, sepse do të zhdukej edhe zhvillimi natyror, vazhdimësia e jetës. Ashtu si qeliza është njësia bazë e organizmave të gjalla, ashtu edhe familja ësjtë njësia bazë e shoqërisë njerëzore.

Ide tjetër ishte heqja e religjionit, pra heqja e të gjitha besimeve që ekzistojnë sot në botë. Komunizmi është një doktrinë pa shpirt, pa fe, pa atdhe. Sistem që nuk beson në ekzistencen e një  Zoti. Sipas kësaj doktrine njeriu nuk është krijuar nga Zoti i gjithësisë, por ka prejardhje nga majmuni gjatë një evolucioni që ka zgjatur shumë si dhe nën efektin e një veprimtarie të ndërgjegjshme të punës për të siguruar vazhdimësinë e jetës. Teoria e prejardhjes së njeriut nga majmuni është rrëzuar me argumenta shkencore nga shkencat bashkëkohore.

Parimi bazë i ndërtimit dhe i funksionimit të  grimcës më elementare, atomit dhe deri të galaktikat është i njejtë. Sillet elektroni rreth berthamës së atomit ashtu siç sillet sistemi diellor rreth galaktikës së tij, siç sillen galaktikat rreth gjithësisë. Kjo tregon se  ekziston një Krijues, i cili kontrollon gjithçka dhe është fuqiplotë për çdo gjë që ekziston në gjithësi. Ne dimë nga fizika se atomi gëzon një energji potenciale, në saje të ndertimit të nderlikuar të berthamës dhe të lëvizjes së vazhdueshme të elektroneve rreth kësaj berthame. Këtë energji po ta vemë në punë  manifeston një energji kinetike shumë të fuqishme, që sot po ta përdorim për qëllime të këqia do të përmbysnim botën me bombat nukleare që janë krijuar prej atomit. Pyesim ata që nuk besojnë tek ekzistenca  e një  Zoti : Nga e ka marrë këtë energji atomi dhe si e ruan atë në vazhdimësi pa mbarim ?  Pra është Zoti i gjithësisë ai që bën mrekullira të tilla, ndaj dhe njeriu duhet të ketë bindjen se ne erdhem në këtë planet pa dëshirën tonë dhe do të largohemi nga kjo tokë përsëri pa dëshirën tonë. Ne duhet të jetojmë me bindjen se ekziston një Zot, i  cili e krijoi njeriun për ta njohur Ate dhe për ta adhuruar.

Rendi komunist dhe ideologjia e tij u përpoqen për të krijuar njeriun e ri me botëkuptim ateist, duke mos besuar në asgjë sepse kështu ai, duke mos pasur frikë në ekzistencen e një Zoti mund të bëjë çdo gjë mbi planet derisa të  arrijë të prishin ekuilibrat mbi globin tokësor duke sjellë shkatërrimin e tij.

Unë nuk mund të imagjinoj një intelektual, i cili nuk i njeh ligjet dhe ligjësitë që rregullojnë gjithë universin tonë. Intelektuali me botëkuptim komunist, mendoj se ka diçka që nuk funksionon mirë në trurin e tij, megjithëse në ndërtim ai nuk mund të ndryshojë asgjë, pasi njeriu është vepra më e përkryer e Krijuesit, dhe si e tillë shërben si  një  shkollë e madhe  për të njohur Zotin dhe manifestimet e tij kudo dhe në çdo gjë.

Do ta mbyllë këtë shkrim me një ajet kur’anor  “ Edhe dielli udhëton për në kufirin e vet (në cakun përfundimtar). Ai është (udhëtim) përcaktim i ngadhënjyesit, të dijshmit.”

Nga Riza Spahija

Facebook Comments